Tocht van 3 dagen, Noord Sicilië | totaal 35 kilometer | overnachting in hotel en B&B| Google Maps van Parco Madonie
| gebied | Parco delle Madonie, Isnello, Sicilië, Italië |
| dag 1 | van Rifugio Crispi naar Pomieri 12km, ±5 uur, +350m / -540m overnachting Hotel Pomieri |
| dag 2 | van Pomieri naar Petralia 12km, ±4 uur, +150m / -570m overnachting Il Castello Albergo in Petralia |
| dag 3 | van Patralia naar Geraci Siculo 11km, ±4 uur, +400m / -290m overnachting B&B 4 Cannola in Castelbuono, lift vanaf G.Siculo ±30min |
| kaart | Parco delle Madonie (9788833032924) Global Map 1:50.000 |
| vervoer | Amsterdam – Genova auto (12u) Genova – Palermo boot (24u) |
| kinderen | Juki 2jr, Toto 2mnd |
Afgelopen april waren we op Sicilië. De eerste week was het slecht weer. Tegen de tijd dat het opklaarde vertrokken wij bergop. Een prachtig gebergte op een uurtje rijden van Palermo.
Entree in Parco Madonie
Approachdag met wandeling van ±3 uur
We komen aan in Castelbuono en alles gaat in sneltrein vaart; een leuk bed and breakfast geregeld, lunch gehaald voor op de berg en een kop koffie op het plein en hop de berg op. Boven aangekomen blijkt het met 4 ℃ wat aan de frisse kant. We lopen vanaf Rifugio Crispi een ‘testronde’ naar Piano Pomo en door een prachtig sprookjesbos naar Cozzo Luminario op 1500 meter. De bergen zijn hier prachtig, dus we kunnen niet wachten om verder het gebied in te trekken. Eerst nog een avond Castelbuono. We zijn op slag verliefd op dit typische bergstadje en het vergaat ze goed. Nieuwe winkels en enoteca zijn in aanbouw, de kappers zitten vol en rond de borreltijd komt iedereen naar het plein. Eerst naar de kapper, onze dochter Juki kijkt met nieuwe pony vol aandacht in de muziekschool rond. We leggen Juki in bed en gaan bij het eerste cafe op hoek zitten. Daarna bij Nangalarruni heerlijke fungi menu gegeten en de avond afgesloten met een potje Juve-Ajax. Niet elke italiaan is voor Juve, sterker, bij elk goal konden we high-fiven met de Milaan-fans.
dag 1 – Van Castelbuono naar Hotel Pomieri
12 kilometer in ±5 uur | 350 m stijgen, 540 m dalen
De volgende ochtend kopen we lunch voor op de berg en rijden we opnieuw naar Rifugio Crispi, maar nu voor het echie en met betere temperatuur. We lopen, we zingen, we zoeken rode stippen op de route. Juki doet fantastisch mee, ze geniet ervan, onze zoon Toto slaapt heerlijk tijdens het wandelen. Juki slaapt wanneer een paar runderen op ons pad voor ons lopen, ze zijn compact, gespierd, sterk en snel. Even later eten we de sandwich met boeren Madonie-kaas, we danken de runderen die langs ons omhoog klimmen. Als we over de kam klimmen, rent een twintigtal herten weg, vlakbij. Verder zien we wilde Nebrodi zwijnen en een adelaar. Juki geniet met volle teugen, bij elke koeienbel roept Juki: ETEN! Een wandeling van dik vier uur is precies mooi met zijn vieren.
dag 2 – Van Pomieri naar Petralia Sottana
12 kilometer in ±6 uur | 350 meter stijgen, 700 meter dalen
We kwamen gister aan in Hotel Pomieri, de kok, barman en manager zitten wat verveeld in dit gigantische chalet. The shining zeg maar. Naast ons zijn er een vader en zoon uit Londen en een groep Fransen. Iedereen is op doortocht. We eten lekker terwijl de dame des huizes met Toto rond wandelt en in slaap zingt. Vlak voordat wij zeer voldaan richting ons bed gaan, bespreken we onze plan voor de volgende dag. Blijkt nu; de top die wij willen beklimmen liggen vol met sneeuw. Daar had iedereen ons in de voorgaande dagen al voor gewaarschuwd, maar eigenwijs als we zijn hadden we dat van niemand aangenomen. Pas als de Franse gids ons foto’s laat zien van zijn groep tot aan de knieën in de sneeuw, zijn we overtuigd. Plannen omgooien. We trekken de volgende ochtend om half tien richting Petralia Sottano aan de rand van het park. Wat een makkelijke SI route moest worden werd een heerlijk geklauter en zoektocht tussen scherp prikkende bomen, veel modder en stijle paden met losse stenen. Het was echt padvinden en ook weer padverliezen. Eind van de middag komen we in Petralia aan en vinden we een heerlijk hotel. Waar we in castelbuono nog konden kiezen uit maar liefst drie Michelin restaurants, hoeft hier helemaal niet gekozen te worden. Bij de plaatselijke pizzeria eten we met Juki een arancine en een stuk pizza. Juki voert een circus act op met barkrukken en Toto is meteen geliefd met zijn Siciliaanse naam. We stoppen Juki in in haar grote bed en gaan nog even terug om een pizza af te halen samen met Toto.
dag 3 – Terug naar Castelbuono
11 kilometer in ±4 uur | 280 meter stijgen, 400 meter dalen
In Petralia pelt Juki een ei bij het ontbijt terwijl Flavia, de hotelmanager, een taart bakt, gezellig tafereel. In een klein winkeltje hebben we een prachtig zakmes gekocht, niks Zwitsers, een echt Madonie-mes. Dus we kopen worst, brood, coeur de boeuf tomaten en bloedsinaasappels als lunch. Tegen twaalven zijn we al een heel eind richting Geraci Siculo en kunnen we rustig op een rots gaan lunchen. Juki speelt met mieren en bloemen, zingt liedjes en eet alle lekkernijen. Toto ligt in de schaduw van een pet.
Daarna beklimmen we een top van 1600 meter en dalen we door een groot bos af tot Geraci. Een vriendelijke dierenarts geeft ons direct een lift naar Castelbuono, terug bij af. Nu nog de auto ophalen bij Rifugio Crispi op de berg, maar het is goede vrijdag dus elke italiaan kan voor de processie nog net een goede daad verrichten. Juki en ik krijgen snel een lift omhoog. Daar springen we in de auto en rollen met Nijntje naar benné… pfff, klapband, slechte timing, de berg is leeg en Juki is op. Ik heb de ANWB nog niet aan de lijn of er is al een auto gestopt met sportieve Italianen opzoek naar een goede daad. Het ‘thuis-brengertje’ zit binnen een mum van tijd onder. Met veel gelach, want ‘kaput kaput’ is het nieuwe stopwoord van Juki.
Terug in Castelbuono is de lokale banden expert nog net open en nog vóór de processie is de band ook echt gemaakt. Om zeven uur gaan de deuren van de kerk open. Als in een oude Italiaanse film komt de processie naar buiten, compleet met vrouwen in zwarte sluiers, een gewonde Jezus in een glazen kist en een huilende maagd met een hoop kaarsen om haar heen. De plaatselijke fanfare doet de muzikale omlijsting. Snel worden er kruisjes geslagen door de aanwezigen op het plein. Juki is er stil van, zo’n indrukwekkend schouwspel. Juki en Toto slapen heerlijk op het geroezemoes van de straat dus Fem en ik lopen onze favoriete bar in, waar we als helden worden onthaald. Einde Madonie, wat een heerlijk avontuur.
OP PAD 